مطالعه بیماری اسکا و پتری انگور در استان کرمان

طی مطالعه‌ای که در سال‌1389 به منظور بررسی بیماری پتری و اسکای انگور در استان کرمان صورت گرفت، از باغ‌های مناطق مختلف از جمله خانوک، محی‌آباد، قوام آباد، حمیدیه، ماهان، عرب آباد، سیرجان، سیرچ، کرمان، بردسیر، جوپار، هوتک، چترود، گلباف، دلفارد و رابر بازدید به عمل آمد. از شاخه و تنه درختان بیمار که دارای علایم خارجی بیماری زوال شامل زرد و قهوه‌ای شدن نواحی بین رگبرگ‌ها، پژمردگی، کاهش رشد، کم‌برگی و سرخشکیدگی و علایم داخلی مانند تغییر رنگ بافت چوب و آوندها در برش عرضی بودند نمونه‌برداری شد. جداسازی عوامل قارچی از نواحی بافت آلوده و با استفاده از محیط کشت‌‌های PDA (Potato Dextrose Agar) و MEA (Malt Extract Agra) انجام گردید. جدایه‌های به‌دست آمده براساس خصوصیات ریخت‌شناسی و محیط کشت شناسایی شدند. در مجموع 216 جدایه قارچ از درختان انگور که علایم زوال را نشان می‌دادند به‌دست آمد که در این میانPhaeoacremonium aleophilum (=Pm. aleophilum) (83/20 %)، (=Pa. chlamydospora)  Phaeomoniella chlamydospora (11/11%) و Pm. parasiticum (95/6 %) مهم‌ترین گونه‌هایی بودند که از درختان بیمار جداسازی و شناسایی شدند. در این مطالعه، علایم بیماری اسکا تنها در 57/28 درصد از باغ‌های مورد مطالعه و 25/23 درصد از کل درختان نمونه‌برداری شده مشاهده گردید درحالی‌که علایم مشابه بیماری پتری در 43/71 درصد از باغ‌های مورد مطالعه و 75/76 درصد کل درختان نمونه‌برداری شده دیده شد. براساس نتایج به‌دست آمده بیماری پتری انگور در استان کرمان اهمیت و پراکندگی بیشتری نسبت به بیماری اسکا دارد.